دست‌های یاری و حمایت برای حراست از حریم میراث فرهنگی گشوده گردند

بناهای آباد گردند خراب  (اما)  نه از باد، باران نه از آفتاب

میراث فرهنگی قوام‌دهنده هویت کشور نشان و نشانه آگاهی ،فهم عمیق دانایی ودر حکم رصدگاه رویداد های تاریخی به بیان ساده تر عامل وحدت ملی  است.حراست و حفاظت، صیانت و نگاهبانی ازآن که می تواندجهانی را بی‌تیغ و تیر و شمشیر تنها با اتکال با اندیشه ، با فرهنگ و میراث  معنویت بخش خود تسخیرکند ضرورت انکارناپذیر است تخریب های میراث بیشمار و عوامل تخریب بیشمارتر،بی گمان عامل سیاسی امروز گرانباروزیانبارترین بلاهای جان میراث فرهنگی ماست.با آمدن مدیران سیاسی میراث فرهنگی به نابودی کشانده وازمسیر حقیقت خود رانده شداگر بگوییم عامل ویرانی  125000مترمربع ازوسعت عظیم تخت جمشید .نابودی محوطه 340هکتاری بیستون(بدون حریم منظری 34هزارهکتاری)تخریب صد هکتاری تپه ازبکی-200هکتاری بیشاپور/مکان 40 هکتاری هگمتانه،5 تخریب محوطه 5/6  کیلومتر مربعی شوش باستانی ،محوطه 400هکتاری شهر پری پیرازمیان مشکین شهر.و.....همین مدیران سیاسی و فقر دانش و آگاهی های آنها در این سازمان عریض و طویل بوده است سخن به گزاف نرانه ایم.متاسفانه در طول دوران های طولانی ،انتصاب مدیران سیاسی و فاقد دانش باستان شناختی ،میراث فرهنگی کشور را ازدرجه ارزش و اعتبار ساقط نمود.در این بین نشانه رفتن انگشتان اتهام به عوامل طبیعی بیولوژیکی، شیمیایی برای نابودی آثار باستانی تنها بهانه ای بوده است تاچشم  و نگاه مردم بر فقرمدیریت ها که شانه به شانه ی میراث و فرهنگ ما سائیداند بسته بماند.امروز اگر شرایط حاکم بر محوطه ها و مکان های باستانی ،خانه ها و بافت های  تاریخی،موزه ها و اشیای درون آن ،و نارضایتی 98درصدی مردم از عملکرد مسولان میراث فرهنگی مطلوب نیست نشان می دهد که باید دست‌های یاری و حمایت برای حراست از حریم میراث فرهنگی گشوده گردند تا میراث عظیم کشورازشرایط پراضطراب رهایی یابد.