گاهي آدم مجبور است از اين كارها بكند.

پارچه را برده ام مغازه و توضيح مي دهم كه چطور پرده اي مي خواهم. و مي پرسم.
-  اجرتش چقدر مي شود.
- متري 1500 تا 2000 تومان.
متراژ پارچه را مي پرسد و مي گويد 18000 تومان مي شود. مي پرسم
- چه طور حساب كردي؟  در جوابم معادلات چند مجهولي حل مي كند و انتگرال حساب مي كند و ديفرانسيل مي گيرد بعد يك ماتريكس را توضيح مي دهد و دست آخر مشتق مي گيرد و مي گذارد جلويم . گيج مي شوم و مي گويم قبول است. مي روم يك مغازه ديگر و مي پرسم پرده با اين ابعاد را چند مي دوزيد حساب مي كند و مي گويد 15000 تومان. با خودم مي گويم 3000 تومان اين حرفها را ندارد بي خيال.
 موعد تحويل كه مي رسد مي روم مغازه . خودش نيست برادرش است . پرده را تحويل مي گيرم و مي پرسم
- چقدر مي شود؟
-چقدر بهتان گفته اند؟
- گفتند متري 1500 تا 2000 تومان.
- پارچه اتان چند متر بود؟
 جوابش را كه مي دهم  من و مني مي كند و به پارچه نگاه مي كند و مي گويد
-  مگر اين دكور نيست؟
-  چرا هست.
- دكور را قواره اي مي دوزيم. هر قواره 7000 تومان.
پول را مي دهم و مي آيم بيرون.