در سخنان پيشوايان معصوم دربارة فوايد امام غايب، تشبيه زيبايي ذکر شده که در آن، حضرت مهدي در دوران غيبت، به آفتاب پشت ابر تشبيه شده است.در بيان نوراني رسول گرامي اسلام چنين آمده است
جابربن عبداللّه انصاري از پيامبر گرامي اسلام پرسيد: «آيا شيعيان در زمان غيبت قائم از وجود مبارك او بهره‌مند مي شوند؟» پيامبر در پاسخ فرمود:اِي وَالَذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَةِ اِنَّهُم يَسْتَضيئُونَ بِنُورِهِ وَيَنْتَفِعُونَ بِوِلايَتِهِ في غَيْبَتِهِ كَانتِفاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ اِنْ تَجَلَّلَها سَحابٌ. يا جابِرُ! هَذا مِنْ مَكْنُونِ سِرِّ اللَّهِ وَمَخْزُونِ عِلْمِهِ، فَاكْتُمْهُ اِلاّ عَنْ اَهْلِهِ؛ آ ري! سوگند به خدايي كه مرا به نبوّت بر انگيخت! آنان در غيبت او، از نورش روشنايي مي‌گيرند و از ولايت او، بهره‌مند مي‌شوند؛ همانند بهره‌مندي مردم از خورشيد؛ اگرچه ابرها چهره آن را بپوشانند.اي جابر! اين از اسرار پوشيده خداوند و از علوم ذخيره شده او است. آن را مخفي كن، مگر از اهلش. ( شيخ صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ج 1، ص 253، ح 3 ) ادامه دارد
بي‌گمان اين تشبيه، از روي حکمت بوده است؛ از اين رو دانشوران شيعه در بيان اين تشبيهات نکته‌هاي ارزشمندي را يادآور شده‌اند که اين‌جا فقط به برخي از آن‌ها اشاره مي‌كنيم:
1- خورشيد، در منظومة شمسي محور و مرکز است. امام زمان نيز در منظومة زندگي انسان‌ها محور و اساس است.
2- خورشيد، در مجموعة هستي داراي فوايد بي‌شماري است که فقط يکي از آن‌ها نور افشاني است. امام زمان نيز در نظام آفرينش داراي فوايد بي‌شماري است که فقط فوايد اندکي از آن، وابسته به آشکاري او است.
3- ابر، فقط چهره خورشيد را بر زميني‌ها مي‌پوشاند؛ ولي هرگز زمين را تاريک نمي‌کند. پرده غيبت نيز فقط انسان‌ها را از ديدار مستقيم حضرت محروم مي‌کند و هرگز مانعي بر نورافشاني او بر مردمان نخواهد شد .
4- ابري شدن از عوارض زمين و زمينيان است، نه خورشيد؛ غيبت نيز نتيجه رفتار انسان‌ها است.
5- ابر، فقط براي کساني مانع است که زير آن باشند. اگر کسي بر جاذبه زمين غالب شد و از ابرها بالا رفت، ديگر ابر مانع او نخواهد بود. در غيبت نيز اگر کسي بر جاذبه‌هاي دنيايي چيره و غالب شد وآن سان که شايسته است، تعالي يافت، ممکن است از پرده غيبت فراتر رفته به ديدار آن خورشيد پنهان نايل شود.
http://www.askdin.com/post39460-89.html
امام علی(ع) فرمودند :